Het Zwartzustersklooster te Leuven was ingericht als studentenresidentie. Deze voldeed echter niet meer aan de nieuwe normen. De opdracht bestond erin het gebouw te onderzoeken en in functie van de waardebepalingen, opmetingen, constructie en beschermingen een voorstel tot renovatie te maken. Het klooster werd doorheen de eeuwen opgebouwd en bestaand daarom uit verschillende aaneengeschakelde vleugels rond een binnentuin. De bestaande gebouwen werden gereorganiseerd naar de nieuwe normen. Een nieuwe vleugel vervolmaakt het klooster. De vormentaal van deze vleugel werd geïnspireerd op de bestaande architectuur met gaanderijen. Door middel van onregelmatige uitkragingen krijgt het nieuwe volume een hedendaagse vormentaal, die toch aansluiting vindt bij de gaanderijen en de onregelmatigheden van het bestaande klooster.
